این سر ماجرا در کارگاه تولید پوشاکی ، یک خیاط یا برش کار مسئولیت تهیه ی الگوی لباس را بر عهده دارد و بر طبق دانسته ها و تجربیات خود ، برای تولید انبوه یک تولیدی طرحی را ارائه می دهد و با اگر کمی نوگرا باشد،با کوچک و بزرگ نمودن پاچه و آستین ، مدل های جدیدی تری را خلق می کند . اگر کمی هم ذوق داشته باشد که فبها المراد ، چند طرح نیز از فضای مجازی تنگش می چسباند و یک طرح دلربا را روانه ی سیر تولید و سپس تن خریداران می کند . البته اگر به تن خریدار برسد.
خلاصه صاحب کارگاه تولید لباس خرم از این که مدل های جدید رو کرده ،دست از پا نمیشناسد و مشتاقانه به عرضه آنها می پردازد و از جمال مدل های جدید لباسش با رنگ و لعاب برای همکارانش تعریف می کند که به به عجب لعبتی قرار است به بازار عرضه کنم و ایندفعه از اون تو بمیری ها نیست .
بعد از این که عرضه را شروع کرد تازه متوجه می شود که نه ، اصلا بازار تو دل برویی نیست و حالا دنبال مقصر می گردد و نهایتا با همکاران خود به این نتیجه میرسند که اوضاع بازار خراب است
پس طراح لباس چه می شود ؟
آن طرف ماجرا نیز یک درس خوانده ی رشته ی طراحی لباس ، با کلی وسواس و روحیه ای حساس ، رویای رسیدن دعوتنامه از کارخانجات تاپ صنعتی را در سر دارد . و زمانی که می پرسند چرا مشغول نمی شوی با کلی آب و تاب از نبود امکانات در ایران میگوید و نهایتا به این ختم می شود که در ایران دارد حیف و میل می شود .
این دو سر ماجرا و مثال های مشابه در ایران عزیزمان ، نه تنها کم نیست ، بلکه معضلی شده غیر قابل تحمل !!! اما نه غیر قابل حل . همتولیدی ها حق دارند و هم طراحان ، و این وسط ماییم که خطا کاریم . و این جمله اصلا طنز نبود چون به واقع ما رسانه های مرتبط هستیم که با بی توجهی به این مسائل ، اطلاع رسانی درستی نداریم و فقط حوضه ی انتشارمان پر شده از عکس ها و مدل ها ، غافل از اینکه این مدلها از کجا می آیند.
حالا که اعترافمان را شنیدید چه؟
ماجرا از این قرار است که نه بازار خراب است و نه در ایران موقعیت کم داریم ( اتفاقا اگر سفری به کشور های دیگر(توسعه یافته) داشته باشید خواهید یافت که چه اندازه رقابت طاقت فرسا می باشد و خاک ایران را هزاران باره برای این همه موقعیت خواهید بوسید )و فقط مشکلشناخت نا کامل است .
نکاتی که باید تولیدکننده لباس از یک طراح لباس بداند
زمانی که تیتر های ابتدایی ترین کتاب طراحان را مطالعه نمایید دستتان می آید که چرا این رشته به وجود آمده و چرا تولیدی های کشورهای موفق از طراحان مد و لباس استفاده ی ویژه ای دارند .
از رنگ شناسی و طراحی اصولی اندام گرفته تا نکات ریز و درشت موثر ،خلاقیت و هنر طراحی را پدید می آورد و دور از ذهن نیست که تولیدی هایی راه پیشرفت را تصاعدی پیموده اند که از استعداد طراحان استفاده کرده اند . پس مسلما یک برشکار تا زمانی که طراحی اصولی نیاموزد ،نمی تواند با طرح های خود نظر بیننده را مسحور یک لباس کند.
نکاتی که یک طراح لباس باید از تولید و تولید کنندگان بدانند
اگر به دنبال همکاری با کارخانجات صنعتی لباس هستید، همین ابتدا می گویم که طبق آمار ، تعداد این این کارخانجات به ۱۰۰ هم نمیرسد که هر کدام برای خود اعجوبه هایی را به استخدام گرفته اند. پس اگر می خواهید طعم موفقیت را تمام عیار بچشید باید در فرصت های پیش رویتان به دنبالش باشید . پس کمی از تولید برایتان بگویم .
معضلات تولیدکننده :
یک تولید کننده لباس ، روزانه باید با مسائلی همچون مالیات و دارایی ، حقوق زیر دست ، هزینه های خدماتی (برق و آب و…) ، خرابی بازار ،چک برگشتی ، نبود نقدینگی ، خرابی پارچه و بسیاری از معضلات دیگر دست و پنجه نرم کند پس این بیشتر به عهده ی شماست که مسیر را هموار کنید ،
در مطلب مربوطه توضیحات کامل تری ارائه شده
حالا تفاوت یک طراح لباس با برشکار
ما به راه حل کاری نداریم چون راه حل را در مطلب پیشین (یعنی مطلب نکاتی برای طراحان و معضل فاصله طراحان از تولید )به صورت کامل تشریح کردیم . در اینجا تفاوت یک برشکار با خیاط را با یک طراح لباس میخواهیم بررسی نماییم
یک طراح لباس ، با آموخته های خود از رنگ ها و اندام و بروزرسانی اطلاعات خود ، می تواند الگوهای جذاب تری را نسبت به یک برشکار یا خیاط خلق نماید.
یک طراح لباس با تمرینات طولانی ، تبحر خاصی در ایده پردازی و نوآوری دارد ولی یک برشکار تجربی ، برطبق تجربه و طرح های قدیمی یا کپی برداری الگو تهیه می کند.
و بلعکس :
یک طراح لباس شاید به خوبی یک خیاط یا برشکار از ریزه کاری های حین تولید نداند و ایده هایی غیر عملی پیشنهاد دهد.
یک برشکار با تجربه ی خود بهتر از طراح از میزان زیر دوخت الگوها با خبر است .
یک خیاط یا برشکار بهتر از طراح می تواند موضوعی را به خیاطان دیگر انتقال دهد .
